Κάθε αισθητηριακό σύστημα (όραση, ακοή, αφή) απαιτεί διαφορετικό χρόνο για την επεξεργασία των ερεθισμάτων. Παραμένει άγνωστο πώς γίνεται η ένωση των πληροφοριών από τα διαφορετικά συστήματα για να δημιουργηθεί η αντίληψη ενός ενιαίου, συγχρονισμένου πολυαισθητηριακού συμβάντος. Πώς αποφασίζει το σύστημα αν δύο αισθητηριακές πληροφορίες (π.χ. ακουστική και οπτική ομιλία) ανήκουν στο ίδιο ή σε διαφορετικό συμβάν; Η ικανότητα του αντιληπτικού συστήματος να παρακάμπτει τις χρονικές διαφορές στην άφιξη των πληροφοριών είναι ένα κεντρικό ζήτημα μελέτης στην αντίληψη πολυαισθητηριακών συμβάντων.
Όταν θυμόμαστε τις περσινές μας διακοπές υπολογίζουμε διαφορετικά το χρόνο από όταν σχεδιάζουμε τις επόμενες; Επηρεάζει η περιγραφή της ταχύτητας ενός εκτελούμενου έργου τις εκτιμήσεις για τη διάρκειά του; Αρκετές μελέτες έχουν εξετάσει την επίδραση χωρικών διαστάσεων στην υποκειμενική αντίληψη του χρόνου. Στις μελέτες μας επεκτείνουμε αυτή την ερευνητική κατεύθυνση εξεταζοντας την επίδραση των χρονικών έννοιών στην αντίληψη της χρονικής διάρκειας.
Η επίδραση της μουσικής στη χρονική αντίληψη αποδίδεται στο συγκινησιακό περιεχόμενο της μουσικής, το οποίο προκαλεί αυξημένη ή μειωμένη διέγερση και έτσι επηρεάζει την παραγωγή παλμών στο εσωτερικό μας ρολόι-βηματοδότη. Στις μελέτες μας κατασκευάζουμε μουσικά ερεθίσματα με προκαθορισμένες ακουστικές ιδιότητες για να εξετάσουμε το ρόλο της διέγερσης στην επίδραση της μουσικής στη χρονική αντίληψη.
