Κάθε αισθητηριακό σύστημα (όραση, ακοή, αφή) απαιτεί διαφορετικό χρόνο για την επεξεργασία των ερεθισμάτων. Παραμένει άγνωστο πώς γίνεται η ένωση των πληροφοριών από τα διαφορετικά συστήματα για να δημιουργηθεί η αντίληψη ενός ενιαίου, συγχρονισμένου πολυαισθητηριακού συμβάντος. Πώς αποφασίζει το σύστημα αν δύο αισθητηριακές πληροφορίες (π.χ. ακουστική και οπτική ομιλία) ανήκουν στο ίδιο ή σε διαφορετικό συμβάν; Η ικανότητα του αντιληπτικού συστήματος να παρακάμπτει τις χρονικές διαφορές στην άφιξη των πληροφοριών είναι ένα κεντρικό ζήτημα μελέτης στην αντίληψη πολυαισθητηριακών συμβάντων.
Η πλάνη της διπλής αναλαμπής αποτελεί παράδειγμα πολυαισθητηριακής απαρτίωσης, στο οποίο ένα ακουστικό ερέθισμα κυριαρχεί και τροποποιεί την οπτική αντίληψη σε ένα οπτικοακουστικό συμβάν. Σε αυτή την πλάνη ένα μονό οπτικό ερέθισμα (αναλαμπή) που συνοδεύεται από δύο σύντομους ήχους γίνεται αντιληπτό ως διπλό. Οι μελέτες μας δείχνουν ότι το φαινόμενο οφείλεται στον ανταγωνισμό που δημιουργείται ανάμεσα στο διαφορετικό πλήθος των ερεθισμάτων που παρουσιάζοναι στις δύο τροπικότητες, σχετικά με το ποιο ερέθισμα θα ενωθεί με ποιο.
Η χωρική και χρονική εγγύτητα των αισθητηριακών εισερχόμενων πληροφοριών αυξάνει την πιθανότητα κατάταξης αυτών στο ίδιο αντιληπτικό συμβάν. Πώς ενοποιούνται σωστά οι πληροφορίες που ανήκουν σε διαφορετικά συμβάντα; Τι είναι αυτό που καθορίζει ποιες πληροφορίες «ταιριάζουν» και άρα τελικά θα ενοποιηθούν; Βασίζεται η συσχέτιση σε «χαμηλού επιπέδου» χαρακτηριστικά (χρόνος, χώρος, φυσικά χαρακτηριστικά, αιτιότητα) ή σε «υψηλού επιπέδου» χαρακτηριστικά (σημασία, αποτελέσματα μάθησης);
